Biuletyn Informacyjny dla Służb Ekonomiczno - Finansowych nr 30 (785) z dnia 20.10.2012

Moment ujęcia w księgach rachunkowych kosztów reklamy - wyjaśnienie Ministerstwa Finansów

Co do zasady, koszty reklamy np. produktów, świadczonych usług czy sprzedawanych towarów zwiększają koszty okresu, w którym je poniesiono. Rozwiązanie takie jest oparte na założeniu, że koszty reklamy nie spełniają definicji aktywów, o której mowa w art. 3 ust. 1 pkt 12 ustawy o rachunkowości. Przez aktywa, zgodnie z tym przepisem, rozumie się bowiem kontrolowane przez jednostkę zasoby majątkowe o wiarygodnie określonej wartości, powstałe w wyniku przeszłych zdarzeń, które spowodują w przyszłości wpływ do jednostki korzyści ekonomicznych. Właśnie brak pewności co do uzyskania w przyszłości korzyści ekonomicznych, czyli np. zwiększenia przychodów ze sprzedaży w związku z poniesieniem kosztu reklamy jest podstawą takiej interpretacji. Reklama może bowiem nie przynieść żadnego oczekiwanego skutku.

Czy jednak zasada ta ma zastosowanie do wszelkich kosztów reklamy?

Bo jak np. rozliczać koszty reklamy:

a) kampanii reklamowych prowadzonych w 2012 r., a dotyczących produktów wchodzących na rynek w roku następnym?

b) opłacone w 2012 r., których wykonanie nastąpi w 2013 r., np. targi czy roczna reklama na portalu internetowym?

c) u deweloperów - czy są to koszty bezpośrednie, czyli koszty wytworzenia produktu w postaci nieruchomości?

O stanowisko w tej sprawie zwróciliśmy się do Ministerstwa Finansów, które w odpowiedzi z dnia 1 października 2012 r. wyjaśniło:

"(...) Generalnie koszty reklamy stanowią koszty okresu, w którym reklama miała miejsce. Dlatego w przedstawionej w pytaniu sytuacji, gdy koszty reklamy są ponoszone w 2012 r. i w tym roku ma miejsce kampania reklamowa, która dotyczy wyrobów gotowych sprzedawanych w 2013 r., koszty reklamy będą kosztami roku 2012. Inaczej sytuacja będzie wyglądała, gdy koszty reklamy zostały poniesione w roku 2012, a usługa reklamy będzie wykonana w roku 2013 (np. targi), wówczas będą obowiązywały regulacje art. 39 ust. 1 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2009 r. nr 152, poz. 1223 ze zm.), w myśl których jednostki dokonują czynnych rozliczeń międzyokresowych kosztów, jeżeli dotyczą one przyszłych okresów sprawozdawczych.

Odnosząc się do ponoszonych kosztów usług reklamy przez deweloperów (w każdym przypadku, również w przypadku deweloperów powołanych do realizacji jednego przedsięwzięcia deweloperskiego) - co do zasady zgodnie z przepisami o rachunkowości - są one kosztami okresu i nie stanowią elementu kosztu wytworzenia. (...)"

W świetle powyższego, wszelkie poniesione w 2012 r. wydatki na usługi reklamy, które zostały lub zostaną w 2012 roku wykonane, nawet te dotyczące wyrobów, które dopiero będą produkowane - będą kosztem w 2012 r.

Natomiast usługi reklamy, które dopiero będą realizowane w latach następnych, należy odnieść na rozliczenia międzyokresowe kosztów i rozliczać w koszty w roku ich wykonania - albo jednorazowo w momencie wykonania usługi albo rozliczać w czasie przez cały okres sprawozdawczy, którego dotyczą (np. rok).

Powyższe zasady obowiązują dla celów bilansowych, ale naszym zdaniem, także dla celów podatkowych.

Zwróćmy jednak uwagę, że dla celów podatkowych kwalifikowanie wydatków na reklamę do kosztów pośrednich czy kosztów bezpośrednio związanych z przychodami wymaga każdorazowo indywidualnej analizy, z uwzględnieniem specyfiki działalności podmiotu gospodarczego. W przypadku reklamy dotyczącej podmiotu jako takiego, jest to niewątpliwie koszt pośredni, związany z ogólnym funkcjonowaniem podmiotu gospodarczego. Bardziej skomplikowana jest sytuacja, gdy reklama dotyczy konkretnego produktu, np. konkretnej inwestycji u dewelopera. W tej kwestii organy podatkowe zajmują rozbieżne stanowiska. Część z nich uważa, że w takiej sytuacji koszty reklamy należy uznać za koszty bezpośrednio związane z przychodem uzyskiwanym ze sprzedaży mieszkań. Takie stanowisko zaprezentował np. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 7 października 2011 r., nr IPPB5/423-721/11-2/RS. Ten sam organ podatkowy w innej interpretacji indywidualnej (z 3 kwietnia 2012 r., nr IPPB5/423-9/12-4/RS) uznał, iż koszty reklamy stanowią u dewelopera koszty pośrednie, gdyż nie jest możliwe ustalenie, jak reklama wpłynie na przychód ze sprzedaży mieszkań. Zauważmy, że w przywołanych interpretacjach organ podatkowy przyznawał rację podatnikom w kwestii kwalifikowania przez nich omawianych wydatków do kosztów. Takie podejście jest naszym zdaniem jak najbardziej słuszne, gdyż to sami podatnicy wiedzą najlepiej, czy dany koszt mogą przypisać lub nie, do konkretnych przychodów.