Biuletyn Informacyjny dla Służb Ekonomiczno - Finansowych nr 23 (1102) z dnia 10.08.2021

Wydatki na sponsoring w firmowych kosztach podatkowych

Przedsiębiorca prowadzący jednoosobową działalność gospodarczą sponsoruje (na podstawie umowy sponsoringu) drużynę siatkarską. W ramach ww. umowy finansuje jej zakup m.in. strojów i sprzętu sportowego, zapewnia transport zawodników na mecze, przyjmując w zamian określone świadczenia polegające m.in. na rozpowszechnianiu nazwy jego firmy (drużyna siatkarska będzie np. nosiła koszulki z logo przedsiębiorcy, nazwa firmy będzie widoczna podczas wywiadów medialnych). Czy przedsiębiorca może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu wydatki związane ze sponsorowaniem drużyny siatkarskiej?

Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy o PDOF.

Do kategorii wydatków mających na celu osiągnięcie przychodów, które nie zostały wymienione w negatywnym katalogu kosztów uzyskania przychodów, zalicza się m.in. koszty reklamy. Pod pojęciem reklamy rozumie się takie działania podmiotu, które mają na celu kształtowanie popytu na dane towary, usługi lub markę, poprzez zachęcenie jak największej liczby potencjalnych klientów do nabywania towarów i usług tego podmiotu. Reklama może być realizowana za pomocą rozmaitych środków wyrazu oraz przy użyciu zróżnicowanych środków przekazu, w tym przez prezentowanie danego towaru lub usługi, jego cech jakościowych, użytkowych, zalet technicznych, a także przez rozpowszechnianie logo firmy.

Wśród działań podejmowanych przez podmioty prowadzące działalność gospodarczą, mających na celu kształtowanie popytu na oferowane przez nie towary czy usługi, wyróżnia się sponsoring. Umowa sponsoringu należy do tzw. umów nienazwanych. Możliwość zawarcia takiej umowy wynika z ogólnej zasady swobody umów, określonej w art. 353¹ Kodeksu cywilnego. W praktyce sponsoring definiowany jest jako finansowanie czegoś, często w zamian za reklamowanie własnej działalności. Uznawany jest on więc za formę reklamy, której przedmiotem jest firma i jej produkty.

Skutki podatkowe sponsoringu zależą od treści stosunku prawnego (umowy). W praktyce sponsorowanie może wiązać się z otrzymywaniem świadczeń wzajemnych od podmiotu sponsorowanego bądź mieć charakter jednostronny.

W przypadku, gdy umowa zawarta między stronami przewiduje, że w zamian za przekazanie określonych świadczeń (środków pieniężnych, świadczeń rzeczowych, usług) sponsor otrzyma od podmiotu sponsorowanego ekwiwalentne świadczenie wzajemne o charakterze reklamowym, to określa się ją mianem sponsoringu właściwego. Umowa taka stanowi w istocie odpłatne nabycie usług reklamowych. Zwiększenie popularności firmy może mieć wpływ na wzrost uzyskiwanych przez nią przychodów, zatem wydatki poniesione na taki sponsoring (właściwy) uważa się za koszty uzyskania przychodów sponsora.

Natomiast, jeśli sponsor nie otrzymuje żadnego świadczenia wzajemnego od podmiotu sponsorowanego, umowę taką uważa się za tzw. sponsoring niewłaściwy. Ze względu na swój charakter jest on zbliżony do darowizny. W takiej sytuacji zasadniczo zastosowanie ma art. 23 ust. 1 pkt 11 ustawy o PDOF. Na podstawie tego przepisu, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów darowizn i ofiar wszelkiego rodzaju (z wyjątkami w nim wskazanymi). Oznacza to, że sponsor zasadniczo nie może ująć w podatkowych kosztach wydatków ponoszonych na taki sponsoring.

UWAGA! Kosztami uzyskania przychodów sponsora mogą być wyłącznie wydatki odpowiadające ekwiwalentnym świadczeniom wzajemnym sponsorowanego.

Możliwa jest również sytuacja, w której umowa sponsoringu przewiduje obustronne świadczenia sponsora i sponsorowanego, jednak nie są one ekwiwalentne. W takiej sytuacji wydatki na sponsoring mogą stanowić koszty uzyskania przychodów tylko do wysokości świadczeń (wzajemnych) oferowanych przez sponsorowanego (wartości usług reklamowych świadczonych przez sponsorowanego). W pozostałej części powinny być traktowane jak darowizna.

Takie stanowisko znajduje potwierdzenie w interpretacjach organów podatkowych (por. np. interpretację indywidualną Dyrektora KIS z 21 maja 2021 r., nr 0112-KDIL2-2.4011.191.2021.1.IM).